Livia Babić rođena je 15. februara 1920. godine u Kecskemétu, u Mađarskoj. Po zanimanju je bila pravnica, a u Mostaru je obavljala dužnost zamjenice direktora Socijalnog osiguranja.

Porodica Babić doselila se 1926. godine u Osijek, gdje je Livija završila osnovno i srednje obrazovanje te maturirala 1938. godine. Iste godine preselila se u Beograd i upisala Medicinski fakultet. Bila je članica SKOJ od 1940. godine, a učestvovala je i u beogradskim demonstracijama 27. marta 1941.
Tokom Aprilskog rata, zajedno sa suprugom Matom Babićem, otišla je u njegovo rodno mjesto Slivno Ravno kod Opuzena. U junu iste godine čamcem su prešli na Pelješac (mjesto Bezzemlje), gdje su se priključili prvim ilegalcima na tom području. Od aprila 1944. boravila je na Visu, gdje je radila u partizanskim bolnicama i obavljala dužnost zamjenice političkog komesara te sekretarke partijske organizacije. Za doprinos u Narodnooslobodilačkoj borbi odlikovana je Partizanskom spomenicom 1941.

Nakon oslobođenja, Livija Babić radila je u Gradskom javnom tužilaštvu u Zagrebu, uz paralelno studiranje prava. Diplomirala je 1949. godine na Pravnom fakultetu, a 1951. godine s porodicom se preselila u Metković, gdje je vodila Općinsku organizaciju Antifašističkog fronta žena (AFŽ).

Od 1952. godine živjela je u Mostaru, gdje je radila kao pravnica u preduzeću Soko, a od 1955. do penzionisanja 1961. obavljala dužnost zamjenice direktora Socijalnog osiguranja u Mostaru.

Nakon smrti supruga 1965. godine preselila se u Zagreb, a kasnije je živjela u više gradova: Kaštel Metkoviću, Pločama, Mostaru, Zadru i Beogradu.
Preminula je u Beogradu 2001. godine.

Izvori: